Alintana

July 1, 2008 at 1:33 pm (Uncategorized)

“Masarap ba talaga ang bawal?”

Ilatag na ‘to..

Tirik na tirik ang araw ng tanghaling iyon. Umuwi muna ako ng aking tinutuluyan para magpahinga dahil antok na antok ako ng araw na yun ewan ko ba kung ano dumapo sa katawan ko at sinumpong ako ng antok at katamaran ng araw na yun. Bago ako tuluyang umuwi sumilip muna ako sa katabing kompyuteran na pagmamay ari ng aking naging kaibigan sa lugar na yun na pangalanan na lang nating ‘buboy’. Pagsilip ko ng pinto ang nakaupo sa ‘upuan ni buboy’ eh isang paslit na nagpapalevel ng karakter niya sa kanyang kinahuhumalingang online game. Nagtaka ako kasi puno ang kanyang kompyuteran at hinayaan niya lang yung paslit ang magbantay eh halos hindi na kumukurap yung paslit sa kanyang pagkakatitig sa monitor. Hindi pa ako natatagalan ng biglang dumating ang nanay ni buboy na galit na galit. “Putang ina mo Buboy!” ang bungad na pambati ng ina sa kanyang anak na sa mga oras palang iyon eh andun din at di ko lang napansin dahil natutulog sa ilalim ng kurtina. Napansin ko na antok na antok ang kanyang mata at namumula. Parang kahit ilan ng mura ang inabot niya sa nanay niya eh hindi pa napasok sa sistema niya ang nangyayari sa paligid niya dahil sa sobrang pagkaantok niya sa mga oras na yun. At dahil bago pa lang ako sa lugar na yun nabigla ako sa mga narinig ko (sinu ba naman di mabibigla kasi minura ng ina ang sarili niya nakalimutan niya yata na siya ang ina ng minumura niya. Hahaha!!). Yung mga ‘adik’ sa loob ng kompyuteran eh parang sanay na sanay na sa mga ganung eksena at parang sila pa ang naiirita dahil sa ingay ng ina ni buboy hindi sila makapulot ng mga ‘rare items’. (May ganun?!). “Kaya walang kinikita tong kompyuteran gawa mong hayup ka! Putang ina mo talaga!” ang pagpapatuloy pa rin ng ina ni buboy. Dahil ayaw kong magmukhang usisero mas pinili ko na lang na lumabas dahil makikinig ko din naman mga sasabihin pa ng ina ni buboy dahil bukas naman ang pinto.(Hoy! Curious lang ako hindi tsismoso!! Magkaiba un!)

Kinagabihan bibili sana ako ng pang-ulam sa carinderia bigla kong nakasalubong si Buboy. At dahil siguro napahiya siya sa nangyari kanina bigla siyang nagyaya na “Pare inum tayo mamaya sagot ko..” . Nag-alintana pa rin ako sa dahilan ng panlilibre niya naisip ko na baka madamay lang ako sa gulo nilang mag-ina, mahirap na. Tapos narinig ko pa sa tabi-tabi na matagal ng gumagamit si buboy sa lugar na yun. Hindi ako makapaniwala kasi sobrang bait niya na tao, nung bago pa lang ako sa lugar nila pinakilala niya na agad ako sa mga taong pwede kong matakbuhan sa oras ng pangangailangan at kagipitan. Natatandaan ko pa nga na binibiro niya yung mga tambay sa lugar namin na wag akong gagalawin dahil pag ginalaw nila ako malalagot sila at sinabihan niya ako na para di ako galawin sa lugar eh sabihin ko lang ang pangalang ‘Bubuy’ at siguradong irerespeto na daw ako at di gagalawin. Kaya nagging malapit kong kaibigan si Bubuy naging magkasangga kami sa gubat na aming nilalakaran, di ako natakokt maglakad sa lugar ng mga siga dahil alam ko hindi ako papabayaan ni buboy. Pero ang dating tingin ko sa kanya at respeto ay biglang nabalutan ng takot, pangamba at duda dahil sa nalaman ko na madilim na sikreto at nakaraan niya. At siguro dahil sa nakita niya at nabasa sa mga mata ko na ayaw ko ang kanyang inaalok eh hindi niya na ako pinilit at gumawa na lang siya ng dahilan para hindi mapahiya. Naghiwalay kami na hindi ko alam kung tama ba ang ginawa kong pag-iwas sa kanya meron ‘guilt’ sa puso ko pero sa tingin ko un ang tamang gawin sa mga panahong yun.

Isang gabi nakausap ko ang tinuturing ni Buboy na ‘Ama-amahan’. Napagalaman ko na silang dalawa pala dati eh magkasabay pa na gumagamit ng ipinagbabawal na gamot pero matagal na daw nilang itinigil un mga 2 taon na silang dalawa na di gumagamit. Ang dahilan ng ‘Ama’ kaya siya gumagamit ay ‘out of curiosity’ lang at gusto lang subukan hanggang sa mapadalas na daw at hanap hanapin na ng katawan niya ang gamot. Si Buboy naman ay naghahanap ng pamilya na makakaintindi sa kanya at natagpuan niya daw siguro sa mga kasamahan niya sa pag gamit ng ‘bato’. May kapatid si buboy na biniyayayaan ng katalinuhan kaya malayo na ang narating. Kaya naman madalas maikumpara si buboy sa kanyang kuya. Aminado naman daw si buboy na mahina ang ulo niya kaya dinadaan niya sa pagtulong tulong sa mga gawaing bahay at pag tao tao sa carinderia ng magulang niya. Yung kompyuteran pala ay pag mamay-ari ng kuya niya at pinababantayan lang sa kanya. Nasabi daw sa kanya ni buboy na nasasawa na daw siya sa araw-araw pagbabantayin siya ng hindi naman niya pagmamay-ari. Kaya kinausap daw ni buboy ang magulang niya na gusto niya na mag-aral muli. “Ano 25 ka na tska mo pa naisipan mag-aral?! Sasayangin mo lang perang pantuition at yung babaunin mo na pinaghirapan namin dito at ng kuya mo siguradong sa ‘bisyo’ mo lang mapupunta”.

Mga salitang nakapagpabalik sa dating buboy..

Lahat ng gumagamit ng ipinagbabawal na gamot ay kriminal. Basura, salot at pabigat lang sa mundo ang mga ganung klase nang tao dapat sa kanila ay patayin na o bitayin tutal masyado ng masikip sa mundo. Ano pa man ang dahilan nila sa paggamit at pagtikim ng isang bawal eh masama pa rin ito. Walang nakakalusot sa mata ng lipunan at lalo na sa mata ng Diyos.

Ako si emoboyblue isa akong ‘ADIK’.. Isa akong mapanghusga sa kapwa ko. Hindi ako naniniwala sa ‘rehabilitation’ at ‘pardon’ na tinatawag. Sinu ba ang dapat hatulan ng hustisya? Ang gumagamit o nanggagamit? Ang Hinuhusgahan o Nanghuhusga?

Tama ang title ng bagong album ng ‘Radioactive Sago Project’ – “Tang ina mo! Ang daming nagugutom sa mundo fashionista ka p rin?!”

Kaya mo bang magbilang ng tatlo?

Isa..

dalawa..

tatlo..

Isang bata ang namamatay ng dilat sa gutom…

Sana tuwing mapapabilang tayo ng tatlo maalala natin na may namamatay na bata sa mundo gawa ng gutom at kawalan ng ‘basic needs’. Kung siguro matibay lang ang pundasyon ng bawat miyembro ng pamilya mababawasan ang tumitikim ng bawal. Konti ang makakaranas ng ‘broken family’. Kukonti ang nagugutom at walang trabaho. Sama sama tayo na baguhin ang mundo sa munti nating makakaya…

Tara na simulan natin sa sarili..